Afvalvertelling 5: Menselijke Zorg

Ont-wijken


Volgende stop is de Schilderswijk. Ik vermoedde dat het een onrustige wijk zou zijn, waar veel zwerfafval te spotten zou zijn. ik voelde het aankomen dat mijn bevindingen ingekleurd zouden worden door mijn eigen aannames, en daar wou ik iets aan doen. In ons project zien we tenslotte telkens weer hoe dezelfde situatie door verschillende perspectieven ingekleurd kan worden. Dus leek het me belangrijk om ook het perspectief van de inwoners te laten zien, die betrokken zijn in de buurt. Ik klopt aan bij buurt-organisaties en inwoners - hoe zien die de situatie rond groen en afval?

Een mevrouw die werkt bij een plaatselijke stichting vertelde mij over de link tussen groen en luiheid - het groen is mooi, maar door de “honds-luie” mensen komt er veel afval in terecht. Daartegenover zijn er bewoners die routes lopen door de wijken, checkend of ze afval tegenkomen in de perkjes - “blikjes, papieren, condooms, zakjes van drugs - wat ze ook gebruikt hebben” zijn het soort dingen die hun aandacht trekken. Ze kijken of het groen ordelijk is, of de straatverlichting het nog doet, en of er afvaloverlast is.

Ook de volgende bewoner die ik sprak ziet het groen in termen van overlast. “Op die pleintjes waar de groen is, zouden ze het overzichtelijk moeten maken. Met zoveel te hoge bosjes kan je niet zien wat mensen doen daarzo. In onze buurt gingen junkies daar slapen en veel van die rare dingen doen”. Groen moet dus ook niet in de weg staan, het is belangrijk dat je bepaalde groepen in de gaten kunt houden. “Groen is leuk, maar het moet niet zó overheersend worden dat de mensen er onder gaan schuilen, en daar gaan zitten in de zomer om drugs te roken en andere activiteiten doen die zowat niet mag.”

“Ik ben er gewoon aan gewend” vertelt een buurtbewoner. Hij lijkt dat nog wel het ergste te vinden - de overlast van afval, die ook in stukken groen alsmaar . Dit blijkt de rode draad te zijn tussen de interviews met bewoners. De vertegenwoordiger van de plaatselijke buurtorganisatie ziet de gemeente ook niet voldoende actie ondernemen om de situatie te verbeteren: “ik ben bang dat er alleen maar iets gedaan wordt aan wat we hier zien, en niet aan de onderliggende problemen - dat het symptoombestrijding is.”

Ik vroeg een andere bewoner wat zij vind van taferelen zoals in de foto boven, waar zwerfafval toch weer gebruikt kan worden als steun voor zo’n plant? “Hartstikke mooi idee, ja, maar eigenlijk is het niet… ja, ik zou het niet zelf voor mijn huis willen.” Voor openbaar groen is het meer gewenst om een meer “verzorgde” uitstraling te hebben. “Verzorgd” betekent hier strak onderhouden op een manier die welvaart uitstraalt. En daar vallen de fiets-onderdeel-tuintjes niet onder, hoe mooi het upcycling-idee ook is.

De bewoners voelen vooral dat er niet naar ze wordt geluisterd, dat hun problemen niet in acht worden genomen. Naar de gemeente toe luidt ook het pleidooi: “neem de mensen van deze buurten serieus, doe wat aan de leefbaarheidsproblemen, investeer in de wijken, de ondernemers, ga in gesprek met bewonersorganisaties”

Wie het gesprek begint over groen en afval, hoort al gauw van een systematische nalatigheid die diepere oorzaken heeft. De bewoners trekken aan de bel over problemen met huisvesting, , een falend groenbeleid, en raken tegelijkertijd steeds meer verontwaardigd over de response van de gemeente. “ook de mensen hier willen een normaal bestaan kunnen hebben, mensen ook bezoek kunnen hebben en trots kunnen zijn op deze wijk.” Tellen hun wensen dan niet zwaar genoeg mee?

Persoonlijke informatie over de geïnterviewden is op verzoek achterhouden voor privacy-redenen. Alle interviews zijn afgenomen met inachtname van de corona-maatregelen.